Gwiazdor filmów noir i westernów, popularny wśród widzów, ale niedoceniany przez krytyków. Rola w Wielkim Gatsbym (1949) Elliotta Nugenta według powieści F. Scotta Fitzgeralda miała go uczynić poważnym aktorem dramatycznym, ale przeszła bez echa. Pierwsze sukcesy odniósł w czarnych kryminałach Pistolet do wynajęcia (1942) Franka Tuttle’a i Szklany klucz (1942) Stuarta Heislera. Najmocniej w historii kina zapisał się jako Shane w Jeźdźcu znikąd (1953) George’a Stevensa, ale gdy przyszło do dzielenia pochwał to najwięcej otrzymali operator Loyal Griggs oraz aktorzy drugoplanowi Jack Palance i 11-letni Brandon De Wilde. Publiczność lubiła oglądać Alana Ladda na ekranie, więc grał u mistrzów: Delmera Davesa w Drum Beat (1954) i The Badlanders (1958), u Michaela Curtiza w The Proud Rebel (1958). W The Iron Mistress (1952) Gordona Douglasa był znanym pogranicznikiem Jimem Bowie’em, a w Saskatchewan (1954) Raoula Walsha założył czerwony mundur, by godnie reprezentować kanadyjską policję.