Amerykańska aktorka, aktywistka polityczna i filantropijna, działaczka na rzecz środowiska naturalnego, praw LGBTQ, feministek i Indian, modelka, trenerka fitness i pisarka. Karierę aktorską rozpoczynała od sztuk teatralnych. Pierwszą rolę filmową zagrała w komedii obyczajowej Duby smalone (1960) i od razu za swój występ otrzymała nagrodę Złoty Glob (w kategorii Najbardziej obiecująca aktorka). Następnymi ważnymi filmami Fondy były dramaty Raport Chapmana (1962) i Walk on the Wild Side (1962) oraz thriller Koty (1964). Prawdziwym przełomem w karierze J. Fondy okazał się nominowany do 5 Oscarów komediowy western Kasia Ballou z roku 1965, w którym zagrała u boku Lee Marvina (nagrodzonego Oscarem za swoją rolę). Natomiast po roli w pamiętnej Barbarelli (1968) Rogera Vadima została okrzyknięta symbolem seksu, wielką rywalką Brigitte Bardot. Mówiąc o tamtym okresie jej kariery sparafrazować należy Grzegorza Markowskiego odważnie stwierdzając, że za jej twarz każdy by się zabić dał (tytuł seksbomby należał jej się jednak już dużo wcześniej, co najmniej od czasów wspomnianej Kasi Ballou). Zresztą J. Fonda do dziś pozostała symbolem godnie przeżywanej starości, dbałości o zdrowie i szyku. W dodatku wciąż pozostaje aktywna aktorsko. Wielokrotnie nominowana do Oscara i innych prestiżowych nagród filmowych (Oscary otrzymała dwa: w roku 1972 za rolę pierwszoplanową w Klute Alana J. Pakuli i w 1978 również za rolę pierwszoplanową w Powrocie do domu Hala Ashby'ego).