Jedna z barwniejszych postaci włoskiego kina przełomu lat 60./70., twórca kilku ważnych filmów, zawsze wyłamujących konwencje gatunków, w których je osadzano. Lewicowy reżyser i scenarzysta, w swoich filmach prowokujący widza, nieustający w poszukiwaniach formalnych. Kluczem do zrozumienia jego twórczości jest poznanie jego biografii – otóż w 1943 roku w wieku 19 lat dołączył do partyzanckiego ruchu oporu, aktywnie walcząc w lasach niedaleko rodzinnego Bergamo. Po wojnie wstąpił do Włoskiej Partii Komunistycznej, zaczął tworzyć lewicowe czasopismo, jednocześnie udzielając się w innych publikacjach jako dziennikarz. Następnym krokiem, już stricte w kierunku kina, było tworzenie dokumentalnych filmów mondo. Był także współautorem scenariusza ważnego protogialla Lady of the Lake (1965), by następnie w ciągu pięciu lat nakręcić trzy oryginalne filmy gatunkowe: Django Kill...If you Live, Shoot!, Śmierć zniosła jajo (Death Laid an Egg) oraz Arcana. Wszystkie trzy nasycone są eksperymentami formalnymi, montażem skojarzeniowym i oryginalnymi ujęciami, w warstwie fabularnej zaś to krytykujące kapitalizm lewicowe manifesty. Django Kill uznaje się za jeden z najbrutalniejszych westernów swoich czasów, jednocześnie surrealistyczny i naturalistyczny w swoim obrazowaniu przemocy. Najbardziej rozpoznawalnym dziełem pozostaje jednak Śmierć zniosła jajo, pozowana na giallo krytyka burżuazyjnego stylu życia. Arcana to dialog z ówczesnym kinem grozy ale i z twórczością A. Jodorowsky’ego.