Westernowa Baza Danych

Jak to ujął sam reżyser: opowieść o "błądzeniu w prochach życia". A trochę konkretniej: o przytłaczającej sławie, zagubieniu, strachu, braku zaufania, paranoi i ostatecznie śmierci Jesse'ego Jamesa (doskonały Brad Pitt) z ręki kompana o imieniu Robert Ford (równie świetny Casey Affleck). Nastrój tej specyficznej antywesternowej medytacji, jej nieśpieszne (wręcz leniwe) tempo, narracja zza off-u, spektakularne, zimne zdjęcia oraz ogólny klimat melancholii i smutku dodatkowo skłaniają do zgody ze słowami twórcy, że ten "jesienny" film wizualnie i klimatycznie przypominać miał w zamyśle "długi pogrzeb". Dodatkowo tragizm wydarzeń podkreśla hipnotyzująca muzyka Nicka Cave'a i Warrena Ellisa. Zabójstwo Jesse'ego Jamesa to wielopłaszczyznowy komentarz na temat życia czasami nie dającego łatwo wziąć się w cugle. To także nasycony symboliką wywód o potędze sławy i niesławy, podziwie, relacjach międzyludzkich i wyrzutach sumienia. To brutalna demitologizacja mitu i refleksja nad intrygującym fenomenem popularności kultury pełnej przemocy i jej odbiorem oraz rozumieniem przez współczesnych Jesse'ego i przez następne pokolenia. Bardzo długi, psychologiczny western rewizjonistyczny nie aspirujący do bycia pełnowartościowym dziełem akcji osadzonym na Dzikim Zachodzie posiłkującym się czarną legendą Jesse'ego Jamesa i jego wyczynów. Otrzymujemy za to monumentalną i spokojną (aczkolwiek, co należy dodać, pełną przemocy) opowieść o dziwnym, skomplikowanym życiu tytułowych bohaterów.