Jeden z pierwszych filmów w historii kina, wyreżyserowany przez pioniera kinematografii, Gabriela Veyre’a. Produkcja powstała w ramach działalności braci Lumière, którzy zlecili Veyre’owi realizację krótkich filmowych scenek ilustrujących różne aspekty życia i rozrywki końca XIX wieku.
Film trwa zaledwie kilkanaście sekund i wpisuje się w konwencję tzw. „scenek teatralnych” (tableaux), charakterystycznych dla wczesnego kina. Przedstawia dwóch elegancko ubranych mężczyzn, którzy stają naprzeciwko siebie na wyznaczonym miejscu i oddają do siebie strzały z pistoletów. Po wymianie ognia jeden z nich pada na ziemię, podczas gdy świadkowie zdarzenia – prawdopodobnie sekundanci – podbiegają do ciała.
Choć film jest inscenizowany, jego prosta narracja i dynamiczna akcja odzwierciedlają zainteresowanie wczesnych twórców kinematografii możliwością opowiadania historii za pomocą ruchomego obrazu. Pojedynek na pistolety wpisuje się w tradycję wczesnych eksperymentów filmowych, które miały na celu przedstawienie codziennych sytuacji lub dramatycznych wydarzeń w realistyczny sposób.
Dziś film uznawany jest za jedno z pierwszych prób oddania fikcyjnej fabuły w kinie i stanowi cenny przykład wczesnego języka filmowego, kształtowanego w latach 90. XIX wieku.