Zaczynał od scenariuszy do komiksów i charakterystycznych dla włoskiej pop kultury foto nowel. Jako reżyser, tworzył kino zróżnicowane gatunkowo, często społecznie zaangażowane o wyraźnie lewicowych sympatiach. Wyczulony na aktualne problemy socjalne i polityczne kraju, starał się mówić o tym za pośrednictwem filmowych konwencji atrakcyjnych dla szerokiej publiczności. Korupcję i powiązania aparatu władzy z syndykatem mafijnym obnażał w świetnie przyjmowanych dramatach kryminalnych, jak Dzień Puszczyka (1968) wg. powieści słynnego demaskatora mafii sycylijskiej Leonardo Sciascii, czy Zeznania Komisarza Policji przed Prokuratorem Republiki (1971), obydwa z Franco Nero w roli głównej. W historii ekranowego Dzikiego Zachodu Damiani zajmuje pozycję włoskiego odpowiednika Freda Zinnemanna, mając na koncie tylko dwa westerny, w tym jedną pozycję wybitną i przełomową. Dla Włocha jest nią Kula dla Generała (Quien Sabe?, 1966) , awanturniczy dramat (sam Damiani nie traktował tego filmu jako westernu) z czasów Rewolucji Meksykańskiej 1914, mocno antyamerykański w wymowie, z wyraźnymi odwołaniami do aktualnej sytuacji w zrewoltowanych krajach Trzeciego Świata, infiltrowanych przez CIA. Doskonały scenariusz Franco Solinasa oraz pamiętne kreacje Giana Marii Volonte, Klausa Kinskiego i Lou Castela przypieczętowały artystyczny i komercyjny sukces filmu. Drugim i ostatnim westernem Damianiego będzie komediowy Genius,Two Partners and Dupe (1975), z Sergio Leone w roli producenta.