Włoski kompozytor muzyki filmowej, we wczesnych latach kariery jazzman, później twórca przebojowych utworów (m.in. nominowane do Oscara „More”, zdobywca Złotego Globu „Forget Domani”). Kompozytor udzielał się we włoskim kinie gatunkowym w horrorach, filmach szpiegowskich, macaroni combat, giallach, a także w spaghetti i paella westernach: Smak Zemsty, Jedz i zabijaj! (oba 1964), Requiescant, Dni Gniewu (oba 1967), Do diabła z prawem (1968) i innych. Napisał muzykę także do niemieckich ekranizacji prozy Karola Maya o przygodach Winnetou [nakręcony w jugosłowiańskich plenerach epicki Old Shatterhand (1964)], klasycznego amerykańskiego westernu (The Glory Guys (1965) wg scenariusza Sama Peckinpaha), europejskiej produkcji The Hunting Party (1971) z brytyjsko-amerykańskim budżetem, zrealizowanej w Hiszpanii z międzynarodową ekipą. Zarówno wspomniane filmy, jak i ich ścieżki dźwiękowe są cenione przez miłośników gatunku, ale to Dni Gniewu stały się najbardziej znanym dziełem Ortolaniego w latach 60-tych. Od poszarpanych riffów, poprzez chwytliwe, synkopowane rytmy, prostą melodię i jazzową perkusję – temat tytułowy to dziś kanon najważniejszych utworów napisanych do westernu. Powrócił w kilku remiksach w latach 70-tych, m. in. tureckich westernach, filmach kung-fu, ale i w Django Unchained (2013) Quentina Tarantino. Z ważniejszych ścieżek dźwiękowych należy wspomnieć o Web of the Spider (1971), Cannibal Holocaust (1980), czy długiej współpracy z Tinto Brassem.