William Clark Gable przez 23 lata był związany z wytwórnią MGM, a do zawodu przygotowywała go jego pierwsza żona, trenerka aktorstwa Josephine Dillon. Pierwsze castingi nie były udane – został m.in. odrzucony przez Darryla F. Zanucka. Potencjał zauważył w nim Irving Thalberg, który podpisał z nim kontrakt w 1930. Szybko stał się czołową gwiazdą MGM-u, ale co ciekawe Oscara zdobył „za karę” – gdy odmówił zagrania w filmie, wytwórnia wypożyczyła go do mniejszego studia (Columbia), gdzie czekało go niższe honorarium. W wyniku tej „degradacji” zagrał w komedii Ich noce (1934, reż. F. Capra), co przyniosło mu jedyną w karierze Nagrodę Akademii. Kolejne dwie nominacje otrzymał już za sprawą macierzystej wytwórni (Bunt na Bounty – 1935, Przeminęło z wiatrem – 1939). Wiosną 1939 poślubił aktorkę komediową Carole Lombard, która niecałe trzy lata później zginęła w katastrofie lotniczej. To wydarzenie sprawiło, że Gable zaciągnął się do Sił Powietrznych USA i wycofał z grania w filmach na około trzy lata. Po wojnie niedawny „król Hollywood” nie wrócił już na tron, występując w obrazach mniejszego kalibru. Już na początku kariery zagrał w westernie (Malowana pustynia – 1931), ale dopiero ostatnia dekada życia przyniosła mu wartościowsze role w tym gatunku. Niewiele jednak; oprócz dramatu o współczesnych kowbojach – Skłóceni z życiem (1961) J. Hustona – także Samotna gwiazda (1952) V. Shermana i Dwóch z Teksasu (1955) R. Walsha zasługują na większą uwagę.