Reprezentant generacji whiz kids lat 60 : przebojowych, wykształconych na najlepszych uczelniach utalentowanych młodych fachowców o niedoktrynerskim podejściu do wykonywanego zawodu. Początkowo zdobywał uznanie jako fotograf (magazyn Life), by kolejno przerzucić się na reklamę telewizyjną, gdzie zrobił zawrotną karierę jako autor spotów, obsługując najdroższą klientelę (Coca Cola, General Motors, Polaroid) i zdobywając liczne nagrody. Jako reżyser zadebiutował w 1972 westernem Bydło Culpeppera wg. własnego skryptu, uhonorowanego doroczną nagrodą Gildii Amerykańskich Scenarzystów. Debiut Dicka Richardsa to znakomicie zagrany, błyskotliwy i polemiczny wobec gatunkowej tradycji obraz, mocno korespondujący z fermentem społeczno obyczajowym wczesnych lat 70. Bezapelacyjnie górna półka westernów rewizjonistycznych z epoki. Richards już więcej westernów nie nakręcił. Najpopularniejsze pozycje z jego późniejszych dokonań to adaptacja chandlerowskiego Żegnaj Laleczko (1975) z Robertem Mitchumem w roli Marlowe'a i Charlotte Rampling, oraz przygodowe widowisko Maszeruj, albo Giń! ( 1977) z Terence'em Hillem i Gene'em Hackmanem.