Jeden z najbardziej płodnych scenarzystów w klasycznym okresie hollywoodzkim. Z równą wprawą pisał w epoce kina niemego, jak i dźwiękowego, dobrze ogarniając konwencje różnych gatunków. W 1915 powstał krótkometrażowy western Quits na podst. jego opowiadania The Sheriff of Long Butte. Potem współpracował m.in. z Henrym Kingiem (Six Feet Four, 1919), Maurice’em Tourneurem (Wyspa skarbów, 1920), Johnem Fordem (The Big Punch, 1921; North of Hudson Bay, 1923), Josefem von Sternbergiem (m.in. w latach 1928-29 wraz z bratem Charlesem pracował przy scenariuszach Dragnet i Thunderbolt), Raoulem Walshem (The Yellow Ticket, 1931), Tayem Garnettem (Chińskie morza, 1935), Henrym Hathawayem (Zew Północy, 1938), Howardem Hughesem (kontrowersyjny western Banita, 1943). Z dzisiejszej perspektywy najważniejsza wydaje się jednak kolaboracja Furthmana z Howardem Hawksem: Tylko aniołowie mają skrzydła (1939), Mieć i nie mieć (1944), Wielki sen (1946) i – ostatni w karierze scenarzysty, a zarazem ten, który najlepiej przetrwał próbę czasu – Rio Bravo (1959). Jedyną nominację do Oscara otrzymał za współautorstwo wybitnego dramatu Bunt na Bounty (1935) w reż. Franka Lloyda.