Westernowa Baza Danych

W miasteczku na Dzikim Zachodzie, którym rządzi rodzina Murdoków, pojawia się tajemniczy nieznajomy o imieniu Django(Anthony Steffen). Schemat działania ma prosty: wpada do przedsiębiorcy pogrzebowego, zamawia nagrobek (krzyż zbity z desek z podaną datą śmierci) i kasuje człowieka, którego nazwisko pojawia się na owym krzyżu. Django wydaje się pojawiać i znikać niczym duch, po spotkaniu z którym umierają kolejne osoby. Okazuje się, iż rewolwerowcem powoduje zemsta za historię z przeszłości i zdradę na polu walki podczas Wojny Secesyjnej. Na rodzinę Murdoków pada blady strach. Django the Bastard wyreżyserował Sergio Garrone, tworząc film na pograniczu westernu i kina grozy – postać tytułowego bohatera ucharakteryzowana jest na małomównego ducha/mściciela (inspirował się nią Eastwood przy okazji swojego Mściciela). Aktorsko karty rozdaje przede wszystkim Luciano Rossi w roli szalonego Jacka Murdoka, z błyskiem w oku robiąc prawdziwą rozpierduchę na ekranie, bardzo dobrze wypada też siostra Ivana Rassimova, Rada (Maria z Dobrego, Złego i Brzydkiego), która odgrywa postać żony Jacka. Django w interpretacji Steffena to wcielenie Diabła upominającego się o dusze zdrajców;w nawiazaniu do chrześcijańskiej martyrologii, prócz klasycznego zadawania śmierci, rewolwerowiec także krzyżuje swoje ofiary. Mamy kilka ciekawie rozplanowanych ujęć, kamera G. Santiniego ustawia się pod przeróżnymi kątami,wzlatuje nad głowę bohatera, jest także kilka pomysłowo zmontowanych jazd. Dla koneserów SW.