Biografia Williama Cody’ego – zwiadowcy, showmana, pogromcy bizonów i Indian. Ostateczna wersja scenariusza – zgodnie z ówczesną tendencją do mitologizowania Dzikiego Zachodu – skupia się na barwnych (tu: dosłownie, bo w Technicolorze) przygodach i heroizmie ludzi Zachodu, pomijając mniej szlachetne wątki biografii. Największe zło pochodzi ze Wschodu, skąd wywodzą się choroby cywilizacyjne, które niszczą kontakty między ludźmi. Obywatele Wschodu stawiają pieniądz ponad honorem, rozrywkę ponad refleksją. Buffalo Bill też na tym korzystał – stworzył wielkie show, które umocniło jego legendę, uczyniło z niego biznesmena. Wellman zawarł w tym filmie sporo ciekawych motywów. Relacja amerykańsko-indiańska zaprezentowana jest poprzez przyjaźń Cody’ego (Joel McCrea) z czejeńskim wojownikiem Żółtą Ręką (Anthony Quinn) i ma kulminację podczas bitwy nad Warbonnet Creek 17 lipca 1876. Niezwykle prezentuje się scena, w której Indianka (Linda Darnell) uczy tytułowego bohatera pisania listu. Ważne miejsce zajmują polowania na bizony, urastające do rangi sportu i rozrywki, choć kryją się za nimi tragedie rdzennych mieszkańców, np. głód. Refleksję może wywołać wątek sierż. McGraw (Edgar Buchanan), zasłużonego żołnierza, traktowanego przez rząd jak zbędnego starca. Istotna jest chłodna emocjonalnie relacja Billa z żoną (Maureen O'Hara) oraz silny wpływ pióra na opinię publiczną – jednym z bohaterów jest pisarz Ned Buntline (Thomas Mitchell), który w dużej mierze zbudował legendę Buffalo Billa.