Zaczął karierę w okresie przełomu dźwiękowego i ponoć już w pierwszej dekadzie chciał grać w westernach, jednak producenci nie widzieli go w tym gatunku. Do wyjątków można zaliczyć Barbary Coast (1935) Howarda Hawksa, Wells Fargo (1937) Franka Lloyda i Union Pacific (1939) Cecila B. DeMille’a, które opowiadały o przełomowych wydarzeniach z historii USA i bliżej im było do kina historyczno-kostiumowego niż prawdziwych westernów. Najsłynniejsze jego filmy z klasycznego okresu hollywoodzkiego to thriller Zagraniczny korespondent (1940) Alfreda Hitchcocka i komedia Podróże Sullivana (1941) Prestona Sturgesa. Przełomem była dla niego rola tytułowa w Buffalo Billu (1944) Williama A. Wellmana, po której już rzadko schodził z siodła, ale w przeciwieństwie do najsłynniejszych gwiazd gatunku nie miał ulubionego reżysera, który regularnie by go obsadzał. Do ciekawszych westernów z jego udziałem można zaliczyć Ramrod (1947) André De Totha i Terytorium Colorado (1949) Raoula Walsha. Warto też odnotować postacie sławnych Amerykanów, w których się wcielał – był Wyattem Earpem w filmie Wichita (1955) Jacquesa Tourneura i Samem Houstonem (tym, który wywalczył niepodległość Teksasu od Meksyku) w The First Texan (1956) Byrona Haskina. Dziś już najbardziej jest kojarzony z jedną z ostatnich swoich ról – we wczesnym filmie Sama Peckinpaha Strzały o zmierzchu (1962), gdzie wystąpił w duecie z innym gwiazdorem gatunku, Randolphem Scottem.