Westernowa Baza Danych

Adiós Sabata, początkowo planowany jako historia bohatera o imieniu Indio Black, w czasie kręcenia zmieniła się w kontynuację filmu z 1969 roku, który okazał się dużym sukcesem. Fabuła opowiada historię dziejącą podczas meksykańskiej rewolucji: oto grupa Meksykanów wynajmuje Sabatę (Yul Brynner) do pomocy w kradzieży transportu austriackiego złota, które ma posłużyć im do zakupu broni. Parolini powrócił na stołek reżysera, znowu wykazując się doskonałym wyczuciem oczekiwań widowni, jak i solidną reżyserią. Sabata jako bohater zmienił się wyraźnie: to już nie wymuskany elegant w garniturze, ale śniady łowca nagród w czarnej koszuli z frędzlami i medalionie na piersi (wydaje się, że Brynner nie sprostał wymaganiom tej postaci, nie czując nie do końca poważnej konwencji, plotki mówią też iż nie zapałał sympatią do znanego z lewicowych poglądów Deana Reeda). Dużo lepiej odnaleźli się wspomniany Reed w roli Ballantine’a, czy stworzony do ról meksykańskich rewolucjonistów Ignazio Spalla. Komiksowy charakter filmu wynika z nagromadzenia gadżetów, cyrkowych akrobacji, rewolwerowych tricków i sprytnie pomyślanych pułapek – jak choćby najbardziej pamiętna akcja z makietą statku w siedzibie Skimmela. Dzięki temu powstał pełen akcji western przygodowy, skupiony bardziej na dynamice postaci, niż na pogłębianiu ich charakterystyki. I choć uważny widz dostrzeże nawiązania do trylogii dolarowej Leone i Siedmiu Wspaniałych, Adiós Sabata ogląda się znakomicie.