Westernowa Baza Danych

Wielki powrót Gianniego Garko (miast zarostu, tym razem bujny wąs) do roli Sartany i najlepszy do tej pory film serii. Klasyczny dla spaghetti westernu motyw zemsty, scenarzyści (m. in. Roberto Gianviti, późniejszy współpracownik Lucia Fulciego) wrzucili do miksera z, używanymi już w serii wielokrotnie, komediowymi zagraniami, ale i elementami dystynktywnymi dla giallo. Oto Sartana pojawia się w Indian Creek, by rozwiązać zagadkę śmierci przyjaciela, Joe Bensona. Na miejscu okazuje się, iż ziemią po nieboszczyku zainteresowanych jest kilka osób, zaś dziedziczka po zmarłym ojcu, Abigail (Daniela Giordano), dostaje za teren kolejne, coraz wyższe oferty zakupu. Podejrzanymi są: lokalny bankier, właścicielka saloonu i szef lokalnej szulerni (etatowy „włoski” Azjata, George Wang). Choć fabuła nie jest specjalnie oryginalna, to jednak to, co twórcy pokazują od strony formalnej jest już doskonałe. Reżyseria Carnimeo wraz ze świetną pracą kamery utalentowanego Stelvio Massiego, zasługuje to zdecydowanie na wyróżnienie: przemyślana kompozycja kadru, ujęcia POV, z ręki, sceny z wykorzystaniem luster – absolutny top ówczesnych możliwości, majstersztyk operatorski. Pomysły scenarzystów ciekawie rozbudowują katalog scen akcji, obowiązkową finałową strzelaninę zastępując ukłonem w stronę kina kopanego. Nad całością góruje jedno z najlepszych muzycznych dokonań Bruna Nicolai, z wszechobecną, „rozedrganą” gitarą, chórami i emocjonalną dawką niczym z czasów trylogii dolarowej.