Urodzony i pochowany jako James Young Johnson aktor i reżyser wczesnego okresu epoki niemej, w którego żyłach płynęła krew Indian Delaware. W 1906 ożenił się z Lillian St. Cyr, która później, pod pseudonimem scenicznym Red Wing zyskała status gwiazdy kina (Mąż Indianki, 1914). Young Deer pierwsze role grywał dla Bison Film Company i Biograph w roku 1909 (The Mended Lute, The True Heart of Indian). W 1910 zatrudniła go wytwórnia Pathe, dla której już jako reżyser kręcił indiańskie westerny, obsadzając w wielu z nich żonę Red Wing. Najbardziej znanym z jego filmów jest Poświęcenie Białego Jelenia (1910) - który zachował się do naszych czasów w niezłej jakości. Był to okres, gdy westerny stanowiły lwią część filmowych produkcji, a wątki indiańskie, m. in. dzięki wczesnym obrazom wpływowego D.W. Griffitha, zyskiwały popularność w USA i za granicą, co umożliwiło parze aktorsko-reżyserskiej tworzenie filmów ukazujących Indian w korzystnym świetle. W połowie lat 10. Deer był zmuszony wyjechać do Europy, gdzie kręcił filmy najpierw w Anglii, a potem we Francji. Po powrocie do Hollywood nie udało mu się już odzyskać wcześniejszej pozycji, ale nie zrezygnował z pracy przy filmach. Niestety bardzo niewiele jego taśm zachowało się do naszych czasów. Zmarł w 1946 w Nowym Jorku.