Włoski reżyser i scenarzysta najbardziej znany ze swoich dokonań na polu spaghetti westernu. Karierę zaczynał na planie filmów Sergia Leone jako jego asystent (Za garść dolarów, Za kilka dolarów więcej) ucząc się od niego fachu. Już wtedy pisał scenariusze, mając na koncie musical Tutto e musica (1963) oraz gotyckie horrory Crypt of the Vampire (1964) i The Long Hair of Death (1965). Debiutem Valeriiego był Taste of Killing (1966), klasyczna już dziś, Leone’owska w duchu opowieść o żądzy złota, wypełniona po brzegi akcją i scenami pełnymi przemocy. Kolejny western, Dni Gniewu (1967), historia starzejącego się rewolwerowca, który przekazuje swą wiedzę młodszemu pistolero, była już wielkim sukcesem we włoskich kinach. Reżyser kontynuował dobrą passę spaghetti westernem opowiadającym o śmierci amerykańskiego prezydenta Jamesa Garfielda, który tak naprawdę w dużej mierze odnosił się do zamachu na JFK (The Price of Power, 1969). Następne produkcje w tym gatunku to: Prawo do życia, prawo do śmierci (1972) ze świetnymi rolami Jamesa Coburna, Telly’ego Savalasa i Buda Spencera, kolejny wielki hit we Włoszech i w końcu największa produkcja, komediowy Nazywam się Nobody(1973) z Henrym Fondą i Terrencem Hillem, ogromny sukces na włoskim i europejskim rynku (film przepadł w Ameryce, choć przez krytykę był doceniany). Jako drugi reżyser na planie tego obrazu pracował Sergio Leone, co doprowadziło do sporów o prawdziwe autorstwo filmu.