Spaghetti western z dużym nagromadzeniem elementów komediowych, nakręcony w momencie, kiedy "poważny" nurt tego kina był w odwrocie. Na fali sukcesu komediowych serii o przygodach Trinity i innych pistoleros, Leone zdecydował się wyprodukować (i nakręcić kilka scen) western, do którego zatrudnił jako reżysera solidnego rzemieślnika, Tonino Valeriiego. W rezultacie powstał film nierówny, poszukujący złotego środka między poważnym kinem a pełną slapsticku komedią. Dobrze sprawdził się główny duet aktorów (Fonda/Hill), zaś film stał się międzynarodowym hitem. Pomogła w tym znakomita, nieoczywista ścieżka dźwiękowa Morriconego a także dynamiczna reżyseria i sprawna realizacja. Niestety, sceny pełne slapstickowych gagów wywołują dziś raczej uśmiech politowania niż szczery śmiech, co nie przeszkodziło stać się Hillowi wielką gwiazdą europejskiego kina popularnego.