Imiona nadane przy urodzeniu – Richmond Reed. Patriarcha aktorskiego rodu Carradine’ów – jego trzej synowie zagrali braci Youngerów w Straceńcach (1980) Waltera Hilla. On sam zaś ma w dorobku ponad 350 ról filmowych, telewizyjnych lub teatralnych (także szekspirowskich). Często występował w tanich horrorach i westernach, ale udało mu się też wkręcić do prestiżowej ekipy Johna Forda (tzw. The John Ford Stock Company). Z tym twórcą pracował przy 11 filmach i jednym odcinku serialu. Najsłynniejszy jest Dyliżans (1939) z Carradine’em w roli Hatfielda, hazardzisty o dżentelmeńskich manierach. Studiował rzeźbę w Filadelfii i odbył praktykę u Daniela Chestera Frencha znanego z posągu Abrahama Lincolna w Lincoln Memorial w Waszyngtonie. Będąc aktorem, wcielił się w Lincolna w f. W ludzkich sercach (1938, reż. Clarence Brown). Na początku drogi filmowej próbował sił jako scenograf w filmach Cecila B. DeMille’a. Nie sprawdził się w tej funkcji, ale DeMille zachwycony jego barytonowym głosem dał mu role głosowe w f. historycznych (Pod znakiem krzyża – 1932; Kleopatra – 1934). Wśród westernów z jego udziałem wyróżnić można: Jessego Jamesa (1939, reż. Henry King), Powrót Franka Jamesa (1940), Western Union (1941, oba w reż. Fritza Langa), Johnny Guitar (1954, reż. Nicholas Ray) oraz szereg ról u J. Forda, np. przemawiający na politycznym wiecu szacowny major w Człowieku, który zabił Liberty Valance'a (1962). Jego ostatnie role westernowe pochodzą z sezonu 1976/77.