Westernowa Baza Danych

Podstawą fabuły Dyliżansu było opowiadanie Ernesta Haycoxa pt. Dyliżans do Lordsburga (1937), inspirowane utworem francuskiego pisarza Guy'a de Maupassanta pt. Baryłeczka (1880). Ten prosty schemat fabularny o trudach podróży, odegrany w realiach granicy amerykańsko-meksykańskiej okazał się strzałem w dziesiątkę i ratunkiem dla podupadającego w latach 30. gatunku. Był to pierwszy dźwiękowy western Johna Forda i pierwszy nakręcony po trzynastoletniej przerwie od filmów kowbojskich. Ford po raz pierwszy w swojej karierze zainstalował się z planem w Monument Valley, które w kamerach zarządzanych przez Berta Glennona zyskało status serca filmowego Dzikiego Zachodu, a sam Dyliżans wyznaczył wzorzec dla epoki klasycznej, podobnie jak niegdyś Napad na ekspres (1903) stał się szablonem dla westernu niemego. Dla Johna Wayne'a, który zagrał tu rolę Ringo Kida był to czternasty w karierze western, ale okazał się przełomem i początkiem drogi na sam szczyt amerykańskiej popkultury. Film zdobył dwa Oscary: za drugoplanową rolę męską dla Thomasa Mitchella i za muzykę dla Richarda Hagemana. Do tego doszły jeszcze kolejne cztery nominacje w tym za zdjęcia dla Berta Glennona i za reżyserię dla Johna Forda.