Właśc. Charles Buchinsky. Urodził się w Pensylwanii w rodzinie litewsko-rosyjskich emigrantów. Charakterystyczne, azjatyckie rysy twarzy zawdzięcza tatarskim genom ojca. Zaczynał jako aktor drugoplanowy grywając często w westernach gdzie nie zabrakło też głośnych pozycji, jak m. in. Vera Cruz (1954), Ranczo w Dolinie (1956), Run the Arrow (1957). Dostrzegł go Roger Corman, obsadzając w tytułowej roli w B klasowym, biograficznym dramacie gangsterskim Machine Gun Kelly (1958). Przełom nadchodzi wraz z sukcesem Siedmiu Wspaniałych (1960), zapewniając Bronsonowi pozycję pożądanego odtwórcy ról członków zespołu straceńców w misji specjalnej. Wielka Ucieczka (1963) i (zwłaszcza!) Parszywa Dwunastka (1967) okazują się wielkimi hitami kasowymi, Bronson zostaje uznaną gwiazdą kina akcji, do którego wnosi oszczędny styl gry i świetne warunki fizyczne. Ulega w końcu namowom Sergia Leone (którego propozycje zagrania we wszystkich częściach Trylogii Dolarowej po kolei odrzucał) wcielając się w enigmatycznego mściciela Harmonicę w Dawno Temu na Dzikim Zachodzie (1968). Wśród kilku europejskich westernów Bronsona wyróżnić należy Samuraja i Kowbojów (1971) gdzie stworzył interesujący duet z Toshiro Mifune. Z kolei najlepsze z późniejszych amerykańskich, to brutalne Chato's Land (1972) w którym sugestywnie zagrał dwunożną maszynę do zabijania i Biały Bizon (1977), udane połączenie westernu z horrorem animal attack; tu Bronson jako Wild Billa Hickok na tropie tytułowego monstrum.