Nazwa tego gatunku, wzięta od Emiliana Zapaty, jednego z przywódców meksykańskich partyzantów podczas rewolucji jaka ogarnęła ten kraj na początku XX wieku, posłużyła do opisania westernów dziejących się w tamtych realiach czasowych i geograficznych. Posłużyła ona włoskim reżyserom o wyraźnie zarysowanych poglądach lewicowych do ujawnienia swych stanowisk politycznych podczas burzliwego przełomu lat 60/70 we Włoszech. Pytania o sens rewolucji, zdradę ideałów i niezmienność ludzkich poglądów stały się w ówczesnym czasie bardzo popularnym motywem w europejskim kinie, nie omijając także westernu. Najważniejsze filmy gatunku: Kula dla Generała (1966) Damiano Damianiego, The Big Gundown (1966), Twarzą w twarz (1967) i Run Man Run (1968) Sergia Sollimy, Zawodowiec (1968) i Compañeros (1970) Sergia Corbucciego, czy Tepepa (1969) Giulio Petroniego.